Een vroeg en nooit gepubliceerd werk van misdaadauteur
Raymond Chandler werd ontdekt in de Library of Congress in Washington.
Het 48 pagina’s tellend libretto voor een komische
opera The Princess and the Pedlar,
met muziek van Julian Pascal (de ex van de latere vrouw van Chandler, Cissy
Pascal), werd bewaard op een plaats die voor iedereen toegankelijk was, niet
eens verborgen, en dat sinds de dag dat het copyright werd geclaimd op 29 augustus
1917.
Het werk, waarvan een kopie op de tafel van The Guardian
terechtkwam, werd in maart van dit jaar (2014) herontdekt door Kim Cooper, net
nadat ze haar debuutroman The Kept Girl
zag verschijnen, daarin komt een verzonnen Chandler voor in het Los Angeles van
1929.
Op zoek naar meer informatie over Pascal, ontdekte
Cooper de missing link tussen Chandlers jeugd in Engeland en zijn
detectiveromans. Het libretto is erg geestig en lijkt beïnvloed door Gilbert
and Sullivan en gaat over een op een fantasie lijkende romance tussen
Porphyria, dochter van de koning en koningin van Arcadia, en Mooie Jim, een
reizende venter.
Chandler schreef pittige dialogen, ook voor de
bijrollen, en er zijn ook voortekenen aanwezig voor zijn eigen carrière als
schrijver van misdaadromans, zoals wanneer de bultenaar Gorboyne zingt: “Criminals
dyed with the deepest dyes/Hated of all the good and wise, Soaked in crime to
the hair and eyes/Very unpleasant are we.”
Cooper zei in een interview met The Guardian: “Chandlers motivatie moet wel ernstig geweest zijn.
Hij leefde nog maar vijf jaar in Los Angeles, na een bittere ervaring als
auteur in Londen. Het is duidelijk dat dit libretto een ernstige poging tot het
schrijven was en dat te midden van een cultureel niemandsland.”
Cooper voegde eraan toe dat de ontdekking van het
libretto volledig loochent dat Chandler het schrijven had opgegeven tot hij in
1931 werd ontslagen bij de Dabney Oil Syndicate, waar hij een dik betaald
staflid was, en dat om reden van herhaalde dronkenschap, affaires met
vrouwelijke bedienden en onwettige afwezigheid.
Sybil Davis, die Chandler kende als jonge knaap en
wiens moeder, Jean Fracasse, een romantische verhouding had met de auteur in de
laatste jaren van zijn leven, bevestigt de belangrijkheid van het libretto voor
Chandler. Chandler gaf Davis een kopie van het libretto, zonder de muziek van
Pascal, in 1958, toen zij twaalf was – een gift in een lange reeks van giften
aan haar en haar broer Vincent.
Davis, een advocate op rust, ‘vergat’ alles in verband
met het libretto tot ze het vijf jaar geleden terugvond nadat ze enkele
honderden boeken uit Chandlers privébibliotheek schonk aan de universiteit van
Californië. Toen ze het libretto doorbladerde kwam echter de herinnering en
alleen al bij het lezen van de proloog “You may possibly have heard from some
idle little bird” wilde ze, volgens haar eigen zeggen, een lied van
Gilbert and Sullivan aanheffen.
![]() |
Cooper en Schave |
Cooper en haar echtgenoot, Richard Schave, die zich
gespecialiseerd hebben in de geschiedenis van Los Angeles en de leiding hebben
bij Esotouric Tours, busuitstappen in
het geheime hart van het oude en literaire Los Angeles, hebben het plan opgevat
om The Princess and the Pedlar te
produceren. Ze engageerden Paul Sand, Tony
Award winnaar, om het geheel te
leiden, terwijl gitarist Skip Heller de muzikale leiding in handen kreeg. Sand
is enthousiast en vindt het libretto erg slim en heerlijk satirisch, met
opmerkelijke passages die vol zijn van de no-nonsense auteur die Chandler zou
worden.
Maar er is een kink in de kabel, de uitvoerders van de
nalatenschap van Chandler hebben hun veto uitgesproken tegen de opvoering. De
literaire agent, Ed Victor, weigerde de toelating om het libretto zowel te
publiceren als op te voeren, omdat zoals hij in een e-mail aan The Guardian
stelt: “It is a very early work, and not representative of Chandler’s oeuvre. Yes, it is of course a
curiosity, but we feel no more than that.” Victor weigert
tot nu toe alle verdere commentaar.
Het is niet moeilijk je voor te stellen dat Cooper en
Schave teleurgesteld zijn met deze weigering. Cooper zei in een verklaring: “As a Chandler fan, I’d want to
know about it.”
Volgens Tom Williams, auteur van de biografie Raymond Chandler: A Mysterious Something in
the Light zou de ontdekking van dit libretto wel eens kunnen wijzen dat er
nog meer te vinden is. Hij vermoedt dat er in de toekomst nog materiaal op de
proppen zal komen, vooral wanneer er mensen sterven en wanneer de erfgenamen
hun zolder of kelder opruimen. “There is always another box of letters out there somewhere.”
Cooper en Schave hebben een website geopend met meer informatie
over The Princess and the Pedlar om
hiermee het publiek op te roepen om hen te steunen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten